خدایا چه بلایی داره سرم میاد؟ یهو چی شد؟ چرا روز به روز دارم عوض میشم؟ خیلی ازت دور شدم...اره خدا جون..خودمو گم کردم..تورو گم کردم.انگار روی هوام..سر در گمم.فقط دارم دور خودم میچرخم.

 باور کن خسته شدم...از دروغ..از گناه..از پوچی..از خودم........

 میدونم سنم خیلی کمه واسه این حرفا ولی من خیلی زود بزرگ شدم.بزرگ بودن رو زود تجربه کردم. شاید بخاطر  همینه دلم داره کم کم سنگی میشه.دل من مثل یه اب زلال بود.این خاک هارو کی اولین بار ریخت توی قلب پاکم؟  کی اونو تبدیل به گل کرد؟ اگه همینجوری به حال خودش رهاش کنم این گل سفت و سفت تر میشه و عاقبتی جز   سنگ شدن نداره...اونوقت دیگه هیچ جوری نمیشه نجاتش داد جز با شکستنش.هرچند الان ترک هایی ورداشته اما  خدا میدونه کی شکسته یشه.

 میدونم هنوز خیلی اتفاقات در انتظار منه و خیلی سختی های بدتری رو باید پشت سر بذارم ولی  میترسم....میترسم از خودم...

 خدا جون...دیگه نمیدونم دوست داشتن چیه....راستی یه خورده از عشق واقعی برام بگو...بگو تا گول این  هوس  های نقاب زده رو نخورم.ولی خودمونیمااا خیلی نقاب های زیبایی دارن.نکنه نقاب های من هم به همین زیباییه...

فریب ما نخور آقا، دروغ می گوییم                                 به جان حضرت زهرا (س) دروغ می گوییم

چه ناله ای؟ چه فراقی؟ چه درد هجرانی؟                       نیا نیا گل طاها دروغ می گوییم

تمام چشم به راهی و انتظار و فراق                              و ندبه های فرج را دروغ می گوییم

دلی که مأمن دنیاست جای مولا نیست                         اسیر شهوت دنیا، دروغ می گوییم

زبان، سخن ز تو گوید ولی برای مقام                             به پیش چشم خدا دروغ می گوییم

کدام ناله غربت؟کدام درد فراق؟                                   قسم به ام ابیها (س) دروغ می گوییم

خلاصه ای گل نرگس کسی به فکر تو نیست                   و ما به وسعت دریا دروغ می گوییم

مرا ببخش عزیزم که باز می گویم                                  نیا نیا گل طاها دروغ می گوییم

پی نوشت: فریب ما مخور آقا...